Gezellig dat moet je zijn, dat kun je niet maken, mood, die zit van binnen en niet in een boekje

Het is hot binnen Pleyade….moodmakers…. Ik kan het niet anders vertalen als “doe eens gezellig”, en het verbaasd me enorm dat hier enorm veel tijd, scholing en boekwerken aan besteed wordt. Moeten we in deze huidige tijd echt naar school om te leren wat gezellig is? Moeten we echt in een studieboek lezen hoe je iemand vriendelijk begroet?

Ik denk dat dit echt het kenmerk is van deze tijd. Betrokkenheid toon je via facebook en vertellen hoe het met je gaat in 140 tekens op twitter. Via whatt’s app regel je de rest van je sociale contacten. Wanneer je elkaar dan in real life ziet ben je in iedergeval al op de hoogte van alles wat de ander bezighoud en hoef je je om een gezellig “hoe gaat het nou met jou” praatje niet meer te bekommeren.

Bij elke zin van je gesprekspartner kun je na 2 woorden zeggen “weet ik al” of “ja dat las ik op twitter”

Is al die social media dan een verijking of juist een verarming?

Wanneer ik dan op mijn werk geconfronteerd word met het project moodmakers dan denk ik echt, ergens doen we het niet goed!

De nieuwe generatie leerlingen en stagaires die ik binnen zie komen zijn echt van de whatts app generatie, vastgepplakt aan hun mobiel willen ze alles weten van iedereen maar vergeten bijna de client die voor hun neus staat. Die generatie heeft blijkbaar een hele andere vorm van gezelligheid geleerd dan ik vroeger. Potje thee, koekje, potje kaarten…..

Natuurlijk. Juul twittert, facebooked, blogt en whatts appt ook mee. Maar ik weiger pertinent om me te laten scholen in gezelligheid!

Ik fladder door het gebouw voor een praatje hier en een grapje daar. Stap om 7 met een grote goedemorgen binnen bij mijn clienten en sluit om 23 uur de laatste slaapkamer deur na een zacht weltrusten.

Gezellig….dat moet je zijn, dat kun je niet maken……. mood… dat zit van binnen en niet in een boekje!