“Spotjes over meer bewegen zijn niet voor mij bedoeld, ik train 28 uur per week” 

Als verzorgende loop je heel wat kilometers op een dag. Ik heb ze nooit geteld, maar het zijn er veel. 

Hoe vaak ga je de gangen niet op en neer omdat altijd net de achterste kamer belt, met de trap gaat het net wat sneller dan met de lift en ja als je beneden bent belt er iemand van boven of andersom. Kennen we het loopcircuit op het “oude Elderhoeve” nog. En maar rondjes lopen op zoek naar die ene bewoner.

Spotjes over meer bewegen zijn echt niet voor mij bedoeld, ik beweeg me gek op een gemiddelde werkdag. Lopen, tillen, rolstoel duwen, kniebuigingen.

Omdat ik toch al de hele dag loop bedacht ik me ooit…Die nijmeegse 4 daagse doe ik met twee vingers in de neus… Ik hoef niet te trainen, ik train 28 uur in de week!

Dat valt dus tegen!! (wel uitgelopen trouwens!!)

Wat ook tegenvalt is dat ik, ondanks al dat bewegen niet graatmager ben.

Maar ook daar ken ik de oorzaak  inmiddels van. Bij veel clienten krijg ik wel wat toegestopt.

Net als de oma’s dat vroeger deden….ze knijpen er alleen niet meer bij in mijn wang!!!

Een mandarijn (in het gunstigste geval) of een rolletje pepermunt, een koekje of  snoepje. Ik verheug me al op de feestdagen. Taai taai , kerstkransjes en straks de paaseitjes weer.

Omdat ik toch wat onsjes kwijt wil ben ik maar selectiever geworden in wat ik aanneem. Die mandarijn of appel… dank u wel, lekker. En dat werkt best wel.  Ik ben goed bezig. Chapeau!

Tot ik  deze week heel beleefd een bonbonnetje afsloeg met de woorden “ nee dank u wel, daar krijg ik een dikke kont van” en razendsnel als antwoord kreeg “ ach kind… die heb je toch al!”

Deze kilometer-vreter is er dus nog niet helemaal!!!