mensen zorgen voor mensen, koesterhet contact, de client staat centraal, de regie in eigen handen haouden. Mooie kreten die laten zien dat we er naar streven om zo sociaal mogelijk onze zorg te bieden. Client gerichte warme zorg.

Maar staat de client nog wel zo centraal??

De overheid dwingt ons veel cijfermatiger naar de zorg te kijken. We plakken voor binennkomst al meteen een ZZP sticker op. Geen goed nummertje op Uw sticker, jammer dan geen zorg. Wij willen u wel koesteren maar helaas…

Daarna mag ik dan op communicatie cursus om mijn clietn uit te leggen dat ik hem wel 4x wil douchen in de week, maar dat zijn ZZP nummerje dat niet toestaat.

Voor het dossier categoriseer ik alles in cijfers, tel alle minuten zorg op,en elk half jaar controleer ik al die minuten zorg om te kijken of de cijfertabel nog klopt

zelfstandigheid op een schaal van 1 tot 4 …. Waar is de ruimte voor de nuance gebleven vraag ik me af.

De client word mondiger, leest mee en volgt zijn bestickering ook. ” ik ben een 6 hoor, dan heb ik daar recht op” heb ik al meerdere malen gehoord.

Het wordt steeds moeilijker om de client centraal te stellen door het net van cijfers en nummers wat over ons heen valt. Door bezuinigingen moeten we berekenen wat elke handeling kost en zo ben je meer bezig met het verantwoorden van zorg dan het geven van die zorg

Wat mij betreft is er maar een rekensom in de zorg: 1 client + 1 verzorgende = contact, contact wat wij willen koesteren en niet berekenen.

Dus alsjeblieft meneer overheid laat de enige getallen die in de zorg vallen de getallen bij de bingo zijn!!