telemarkt verkopers….. zou er een onnozeler beroep bestaan in Nederland? samen met de meubelboulevard meisjes moet dit hoog in de stupide lijst staan.

Dag in, dag uit hetzelfde praatje houden en leuren met spullen waar niemand op zit te wachten en die niemand nodig heeft.

Hinderlijk, lastig, irritant.  Echt iedereen in Nederland heeft enorm de schurft aan die tele terreur Dat die hele teleselling business nog niet eens zo stom is kwam ik van de week achter. Slinks en doortrapt is een beter woord.

Geheel per toeval kom ik er bij mijn vader achter dat zijn telefoon abonnement bij de KPN is opgezegd…. zijn vriendin weet van niks en pa uiteraard ook niet, hij dementeert en ik ben al blij dat hij mij kan bellen!!

KPN haalt mij uit mijn droom, Uw vader is benaderd door de concurrent…..  aha….typisch gevalletje van tele terreur!

Ik google wat rond over het web en de haren rijzen mij ter bergen. De reputatie van dit fijne bedrijf is op zijn zachts gezegd niet al te positief… ik kan wel zeggen een drama.

Ik val dan ook stijl achterover van mijn stoel als ik op de site een kopje zie “coulance regeling voor ouderen”  Ze zijn er schijnbaar wel mee bekend want ze besteden een heel hoofdstuk aan de kwetsbare groep ouderen van 72+  die “mogelijk niet de gevolgen kunnen overzien”…..Bel ze dan niet denk ik dan!! Ze kunnen in hun fijne register zien dat mijn vader 81 is…

Nu kan ik er niet vanaf, want ja de 10 dagen zijn voorbij, ik wijs ze fijntje op hun regeling. Ja dan moet ik wel met goede argumenten komen zegt de juffrouw….. eh ja 81….”een kwetsbare groep ouderen” zoals ze zelf al noemen…. lijkt mij al genoeg argument.

Willens en wetens een groep mensen bellen die je zelf als “kwetsbaar” aanmerkt. Ben je dan goed bezig? En ja ik weet ook dat niet elke 80 jarige seniel is, maar als een kwieke 80 jarige een ander abo’tje wil dan weet hij dat waarschijnlijk goed zelf te regelen

Dus ik weer op naar mijn vader,  uit proberen te leggen wat er gebeurt is….. ik dicteer hem een kort briefje en voel me triest als ik zie hoe onzeker hij naar de lijntjes kijkt en driftig zijn best doet goed te schrijven. Dan uitleggen dan ik echt zijn legitimatie moet meenemen om te kopieren…. Na heel wat kletsen ben ik een uur verder maar een briefje, handtekening en legitimatie rijker. Morgen nog maar bellen voor een doktersverklaring, dat ophalen, alles kopieren en aangetekend versturen……. Een paar uurtjes zoet met iets waar ik (en mijn vader) niet om gevraagd hebben! vooral aangetekend. Het verbaasd me dat je een verkoop van honderden euro’s wel via de telefoon mag doen, maar het ongedaan maken niet….. De juffrouw aan de telefoon gaat nergens op in en snauwt me toe dat ik moet schrijven en vooral veel handtekeningen overal op moet zetten en dan heel hard moet gaan zitten bidden of ze met hun hand over het hart willen strijken….. (ik geef toe…dat laatste zei ze niet….)

Nu maar hopen dat al mijn “bewijsstukken” voor hen een “terecht verzoek” is. Ook zo’n rekbaar en vaag begrip!

Het maakt me boos! En niet zozeer om die paar tientjes die het mijn vader misschien meer kost, maar om de mentaliteit die er heerst om die paar tientjes te verdienen!

En of de klant nou 28 is of 81 Wil je op deze manier je product verkopen? Maakt je dat trots? Heb je dan aan het eind van de dag eer van je werk. Ga je met een voldaan gevoel naar huis. Met een gevoel dat je mensen blij hebt gemaakt, dat je ze iets hebt gegeven waar ze blij mee zijn zijn?

Ik kan het me werkelijk waar niet voorstellen……